Hoe kan het dat Afrikanen zebra's zien als een een zwart paard met witte strepen zien en blanke mensen andersom? Reactie op artikel Sjef Smeets
We vergelijken onszelf met de buitenwereld en letten daarbij op de verschillen. Op deze manier kunnen we onszelf en alles wat we niet zijn onderscheiden en krijgen zodoende een beeld van de wereld. Wanneer we geloven dat we het goed gezien hebben gaan we met dit denkbeeld in ons hoofd verder naar de wereld kijken. Datgene dat ons de eerste keer was opgevallen valt ons daarna weer op doordat onze hersenen bepalen waar onze aandacht heen gaat. Ze negeren, verdraaien of generaliseren alles zodanig dat het lijkt alsof de buitenwereld de juistheid van ons beeld bevestigt. We vergeten hierbij dat die buitenwereld slechts de projectie is van onze oorspronkelijke perceptie.
Wanneer we bepaalde opvallende dingen niet meer kunnen negeren dan krijgen onze denkbeelden te maken met tegenstand van een nieuwe. Des te langer ons subjectieve denkbeeld meegaat hoe meer we denken dat het objectief bewezen is door onze ervaringen, hoe meer we denken dat het om een soort natuurwet gaat. Doordat we onze oude denkbeelden al zo vaak hebben laten bevestigen staan deze veel sterker dan de nieuwe. Een nieuw denkbeeld proberen we dan ook eerst aan te passen aan ons oude (assimilatie) voordat we misschien ons oude denkbeeld aan gaan passen aan de nieuwe (accomodatie). Zo wordt een zebra in een blank denkbeeld eerst een variatie op een wit paard en daarna eventueel pas een zwart paard zoals bij donkere mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten